Framboð og eftirspurn

Sjá það ekki allir, nema kannski löggjafar- og dómsvaldið, að það er EKKI nóg að reyna að skrúfa fyrir annaðhvort framboð EÐA eftirspurn, til að losna við tiltekna "vöru" af markaðnum?!?
Vilji menn ná einhverjum árangri í að draga úr t.d. vændi eða eiturlyfjaneyslu þarf hvort tveggja að vera ólöglegt, kaup og sala.

Þrátt fyrir harða dóma yfir fíkniefnasmyglurum, sem eru alveg úr takti við allt of væga dóma yfir ofbeldismönnum, þá flæða fíkniefnin um landið sem aldrei fyrr, einfaldlega vegna þess að ekkert er gert til að draga úr eftirspurninni.
Eina leiðin til að draga úr fíkniefnabölinu er að herða refsingar fyrir neysuna sjálfa, og í framhaldinu auka meðferðarúrræði, án þess að slaka á í baráttunni við smygl og sölu.
Sama gildir um vændi. Eina leiðin til að ná eitthvað að draga úr því, er að bæði kaup og sala verði ólögleg. Hugsanlega myndi samt "vændisvandinn" leysast sjálfkrafa ef við næðum tökum á eiturlyfjavandanum.

Að lokum er ég með eina tillögu: Í dag mega yngri en 18 ára ekki reykja. Hvernig væri að á næsta ári hækkuðum við aldurstakmarkið upp í 19 ára, svo upp í 20 ára árið 2009 o.s.frv. Þá hefðum við reyklaust Ísland árið 2072.

Ábyrgð á hendur kaupanda vændis

Athugasemdir

[Egill M. Friðriksson, 17.11.2007 kl. 21:09]

Já þá gætum við haft þetta svona eins og í Bandaríkjunum. Þar sem það er bæði refsing við að nota fíkniefna sem og að selja þau. Niðurstaðan: Fangelsi eru yfirfull af fólki sem skattgreiðendur þurfa að bera kostnaðinn af og notkun á fíkniefnum er þvert á móti minni - hún er meiri. Þannig lausnin þín er ekki lausn - hún er sjálfsmorð.

[Sússa sæta frænka (IP-tala skráð) 18.11.2007 kl. 02:34]

Ég bjóst nú við sameiningarbloggi.......

[Stefán Jónsson, 18.11.2007 kl. 15:55]

Mývetningar eru andófsmenn góðir og ekki von til að þeir samþykktu eitt né neitt. Það hefði kannski verið reynandi að leggja gildru fyrir þá og kjósa um hvort það ætti EKKI að sameina sveitarfélögin. Þeir hefðu sjálfsagt hafnað því eins og öðru .

P.s. egillm: Gættu þess að þegja ef þú ert ekki viss um að vera gáfaðasti maðurinn í herberginu.